|
|
Tarot kaarten
Note: Dit zijn de betekenissen van het Rider Waite Tarot! Er bestaan ook vele andere tarot decks.
|
0 De dwaas
Traditionele interpretatie: de intuïtief juiste keuze, nieuwe impulsen, creatieve mogelijkheden, een nieuwe cyclus die zonder enige voorafgaande ervaring wordt betreden, de nar in ons. Dwaasheid, fiasco’s, verwarring van identiteit, onrijpheid, angst om zich te ontwikkelen. Een nieuwe cyclus (doorlopen van de stadia van de grote arcana) dient zich aan; deze wordt zonder voorafgaande ervaring betreden. Waite noemt hem ‘de geest die ervaring op wil doen’. Bij Waite zien we hoe de Dwaas zonder vooropgezet plan spontaan en zorgeloos, argeloos, naïef, en fris van zin zijn weg gaat,vol verrassingen, zich niet bewust van komende gevaren. Hij loopt met de neus in de wind: “wie doet me wat”. Deze onschuld ondersteunt hem, en brengt hem vreugde. Vanuit het standpunt van de volwassene doet hij alleen maar domme dingen die beter onderdrukt zouden kunnen worden. Hij laat zich wel intimideren door de ouder-in-ons, maar gelukkig niet uitschakelen. Wanneer ons schrandere ik er het minst op bedacht is, haalt hij een kwajongensstreek uit, die onze zekerheden in één klap in de war brengen. Je kunt dan maar beter lachen dan huilen. Je kunt maar beter de nar in ons tot vriend maken: hij helpt ons het leven niet al te zwaar op te vatten. In de Middeleeuwen werd van de nar niet verwacht dat hij zich aan de algemeen geldende regels zou houden; zijn gedrag toont het verrassende, het onverwachte. Negatieve connotaties zijn: dwaasheid, fiasco, chaos, bandeloosheid, onrijpheid, luiheid, onverantwoordelijkheid, arrogantie, verwarring. I De Magiër
Hij is het actieve, mannelijke principe. Hij symboliseert het vermogen om universele krachten ‘af te tappen’ van het universum, en deze voor creatieve doelen te gebruiken. Op de Waite-kaart is de magiër afgebeeld met één hand omhoog gericht, reikend naar de goddelijke inspiratie, en met de andere hand naar de aarde om zijn potentiële energie daarmee te verbinden. Hij gelooft in zichzelf, en weet wat hij wil en waarom. Hij aarzelt niet omdat hij zijn situatie exact begrijpt. “Ik ontvang goddelijke kracht om de reis te beginnen”; m.a.w.: de angst is overwonnen. II De Hogepriesteres
Traditionele
interpretatie: ‘beschermkaart’, sterke intuïtie,
geluk, fantasie, wijsheid, behulpzame krachten uit het onbewuste.
Egoïsme, oppervlakkigheid. De Hogepriesteres staat voor het niet-rationele weten. Ze heerst over de onbewuste, intuïtieve krachten. Ze is de helderziende en genezeres in ons. Er is een contrast tussen ons (rationele) denken en ons (intuïtieve) weten; de wederzijdse concurrentie van die twee heeft twijfel en hulpeloosheid tot gevolg. Samenwerking is het geheim. De Hogepriesteres daagt ons uit om in de diepte van ons onbewuste te gaan, om de onbeperkte mogelijkheden in jezelf op te roepen. De boekrol verwijst naar de thora, de geheime wet. III De Keizerin
In archetypische zin vertegenwoordigt De Keizerin de goede en slechte eigenschappen van de moeder, en ook het vrouwelijk principe van scheppen, creëren, geboorte geven. Bij Waite zien we uitgebeeld: Eva; Venus; de madonna; de barende; de metgezellin; moeder aarde; de natuur; de bron. De Heerseres staat voor de welig tierende natuur en daarmee voor creativiteit, geborgenheid, verzorging, maar ook voor het bedreigende natuurgeweld. In de vroege tarotdecks is hier sprake van een koninklijk persoon; bij Waite is ze vooral een soort moeder aarde. De Keizerin moedigt ons aan om onze verbondenheid met de natuur, de grond van ons zijn, te versterken. Ze appelleert aan vruchtbaarheid. IV De Keizer
Traditionele interpretatie: binnentreden, waar worden, verwezenlijking, iets bereiken, praktische vaardigheden, beroemdheid, scheppen van orde, stabiele fase. Verstarring, neiging tot overdrijven, onrijpheid, onvermogen om consequent op te treden. Waite heeft de Keizer afgebeeld als de patriarch; de ontwaakte mens. De Keizer is het prototype van het rationele principe, van de logos, de wetten van het verstand, de beschaving. De Keizer schept orde, zekerheid en stabiliteit; kenmerken zijn structuur, orde, regelen, realisme, objectiviteit en verantwoordelijkheid. Heerschappij van de geest over de natuur. Als schaduwzijde kunnen optrede: de wrede, meedogenloze, strenge vader; zelfverheerlijking; perfectionisme; intelligentie zonder intuïtie; rationaliteit als gevangenis; verstarring. V De Hiërophant (de Hogepriester)
In archetypische zin vertegenwoordigt hij de ontwikkeling van interne controle als tegenhanger van externe controle (de Keizer). De Hiërophant is de kant van de animus die de onbewuste en de bewuste wil verbindt, zoals de paus menselijkheid met God verbindt (pontifex = brug). De Hogepriester is het symbool van de vertegenwoordiger van God op aarde; de brug tussen God en het mensdom; de representant van het geestelijk gezag. Hij is de vertegenwoordiger van het geloofsniveau, van de subjectiviteit tegenover de objectiviteit van de Keizer. Hij draagt in zich de kenmerken van de identiteit van de groep, inclusief de regels, conventies en rituelen. In de beginperiode van de tarot was dit de paus. Daarna is hij een algemeen religieus figuur geworden. De kaart werd vernoemd tot Hiërophant, met als betekenis: ‘degene die heilige dingen openbaart’. VI De Geliefden
Traditionele
interpretatie: beslissing; zich losmaken van afhankelijkheden;
nemen van eigen verantwoordelijkheid; ware liefde; huwelijk;
nieuwe betrekkingen. Aarzeling; pessimisme; ontrouw; laster;
slechte verhouding. De Waite-tarot toont de naakte Adam en Eva, met daarboven een reusachtige gevleugelde engel. Liefde en op liefde gebaseerde seks dienen zich aan. Het gaat over aantrekkingskracht tussen twee entiteiten, die kunnen staan voor personen, maar ook voor groepen, ideeën, bewegingen. In archetypische zin vertegenwoordigen de geliefden de vereniging van animus en anima, het mannelijke en vrouwelijke principe van de psyche die in de vorige vier kaarten werden verkend. VII De Zegewagen
Traditionele interpretatie: zege, triomf, harmonie, succesvol afsluiten van een langdurige bezigheid, begaafdheid, de situatie in de hand hebben, de weg recht door zee. Zelfverheerlijking, grootheidswaan, controle en/of oriëntatie verliezen, stuklopen op hindernissen. De Waite-kaart is ingetogener dan die van de Russische tarot. Bij Waite is een stoere Romein de wagenmenner; hij zal zich niet gauw aan de kant laten zetten. Het is een stevig, statisch portret, waarop de dieren (sfinxen) uitrusten. Het lijkt of ze zojuist zijn aangekomen. De wagenmenner presenteert zich zelfbewust (“Hier ben ik!”). Het is de eerste stap naar bevrijding, naar de oplossing van het probleem. Beeld: de opmars der strijdkrachten. Symbool: de wagen als zinnebeeld voor de ziel. XI De Rechtvaardigheid (Gerechtigheid)
Traditionele interpretatie: rechtvaardige afloop: “Je krijgt wat je toekomt”; evenwicht; oprechtheid; opgeven van oude gewoonten. Onrecht; vooringenomenheid; zelfkwelling; oneerlijkheid. De kaart staat voor gelijkwaardigheid, rechtsgelijkheid en rechtvaardigheid, evenwicht, rede en recht, en herinnert ons er aan dat op iedere actie een reactie volgt, we oogsten wat we gezaaid hebben en we zaaien wat we geoogst hebben! We zijn zelf verantwoordelijk voor ons doen en laten, en wat ons overkomt. Mogelijke negatieve implicaties zijn willekeur en onrecht. ‘Rechtvaardigheid herinnert ons er aan dat het leven uiteindelijk eerlijk en rechtvaardig is, er is een goddelijke balans. Waite toont ons vrouwe Justitia zittend op de rechterstoel, met het zwaard des oordeels in haar hand. De kaart Rechtvaardigheid is het contrast van Het Rad van Fortuin. Doelgerichte orde contrasteert met toeval en geluk. Rechtvaardigheid drukt uit dat het leven, met alle toeval die er is, toch rechtvaardig is. In archetypische zin drukt Rechtvaardigheid het gevoel uit dat aan ieder van ons een plaats is toebedeeld in de orde van het universum. IX De Kluizenaar
De Kluizenaar is het symbool voor retraite; de Kluizenaar trekt zich terug uit de buitenwereld, om te zoeken naar innerlijke rust en vrede in de binnenwereld. Contemplatie, meditatie, introspectie en zelfanalyse maken deel uit van de innerlijke zoektocht van de Kluizenaar. Bij Waite heeft de Kluizenaar een lantaarn in de hand, symbool van verlichting. Het licht is het symbool voor leiding (‘guidance’), we worden geholpen bij het zoeken naar de waarheid (gids). De zoektocht kan ontaarden in isolement en over-voorzichtigheid. Oorspronkelijk was dit de kaart van de oude man met de klok (symbool van de voorbijgaande tijd). Later werd het de monnik-met-robe die een lantaarn draagt. Het archetype van de ‘oude wijze man’ is er in te herkennen; er is een verwantschap met de Magiër en de Hiërophant (de drie Magi). X Het rad van Fortuin
Traditionele interpretatie: geluk dat als een donderslag bij heldere hemel komt; verandering; een nieuw begin. Wending ten kwade; overgeleverd zijn; niet kunnen ingrijpen in de loop der gebeurtenissen. In archetypische zin houdt het Rad van Fortuin ons de betekenis voor van het bereiken van harmonie met het cyclische, onvoorspelbare karakter van het leven. Hier staat afgebeeld het Rad van de Tijd (ofwel De Levenstaak), die ons eeuwig de ene taak na de andere stelt, die bij elkaar onze te vervullen levenstaak vormen. Waite ziet dit plan van taakstellingen als een goddelijke wet, waardoor wij opklimmen van het lagere naar het hogere. In het wiel zijn de letters TAROT en JHVH te herkennen. Het rad van fortuin heeft zijn oorsprong in het spinnewiel; in de Griekse mythologie waren er drie vrouwen, de ‘fates’ (noodlot), verantwoordelijk voor het ‘spinnen’ van de bestemming van ieder mens bij zijn/haar geboorte. De bestemmingen van alle mensen zijn geweven in het levenstapijt dat zich in de hogere niveaus bevindt. VIII Kracht
Interpretatie: vertrouwen; het beheersen van een nieuwe kracht; ergens vat op krijgen; geestelijke en lichamelijke kracht en gezondheid. Gevaar voor blessures en verwondingen; de impulsen van lagere instincten. Deze kaart wil ons het belang duidelijk maken van het veranderen van het dierlijke aspect in jezelf door liefdevolle acceptatie (temmen). De kaart van Waite laat zien dat de kracht van de leeuw aan banden is gelegd. De leeuw kan worden meegevoerd aan een guirlande van bloemen (het zachte juk van de goddelijke wet). “Kracht laat zien hoe wij onze dierlijke (zondige?) natuur de baas worden en temmen, en groeien in sterkte, moed en daadkracht als wij deze oerkrachten weten te kanaliseren. Het gaat niet om het bestrijden of onderdrukken van deze krachten, maar om acceptatie, het toegeven dat deze lagere driften niet alleen in anderen maar ook in onszelf aanwezig zijn.” De leeuw is het symbool van kracht, moed, vitaliteit; de kaart drukt ook genade en puurheid uit, evenals halsstarrigheid (stijfkoppigheid) en bazigheid (willen overheersen). “In archetypische zin vertegenwoordigt Kracht de integratie (samenhang) van de persoonlijkheid die voortkomt uit de vereniging van het ego (de Zegewagen) en het zelf (de Kluizenaar).” (De ego-instincten worden geïntegreerd in ons zelf). XII De Gehangene
De Gehangene is een van de meest mysterieuze kaarten. Hij symboliseert het principe van tegenstrijdigheid. De belangrijkste boodschap is dat we meester kunnen worden van de situatie door los te laten (‘controle’ krijgen door los te laten), we kunnen winnen door ons over te geven, we kunnen voorwaarts gaan door stil te staan. De kaart spoort aan om een nieuwe kijk op de dingen te ontwikkelen. Deze kaart duidt een overgangsperiode aan, of initiatie. Negatieve aspecten kunnen zijn: verlamming van de wil, of voorportaal van de hel. In archetypische zin vertegenwoordigt De Gehangene ‘de donkere kant van de psyche’, een periode van twijfel of verwarring die tot diepgaande levensverandering kan leiden. De kaart van Waite toont dat de gehangene de ultieme overgave heeft gerealiseerd. Hij hangt omgekeerd aan een kruis, en toch is zijn gezichtsuitdrukking onthecht; hij kijkt peinzend, lijkt in gedachten verzonken, en tegelijk ziet hij er niet bijzonder ongemakkelijk uit. Zijn houding, vooral zijn armen, hebben iets fiers, iets van trots. Bij Waite geeft hij zelfs blijk van een goddelijk begrip van de situatie. Hij heeft zichzelf opgeofferd, maar hij komt te voorschijn als overwinnaar. XIII De Dood
Deze kaart heeft niet zozeer van doen met de lichamelijke dood, maar meer met het beëindigen van situaties, relaties of processen. Dit is herkenbaar in de uitdrukking “Partir c’ést mourir un peu”. Het gaat om het grote loslaten, zodat opnieuw begonnen kan worden. De Dood symboliseert niet het permanente einde, maar de overgang naar een nieuwe fase, onderdeel van de cyclus van groeien, bloeien, vergaan, en opstanding (zie de cyclus van de seizoenen!). Negatieve aspecten kunnen zijn: stagnatie of destructieve verandering. Bij Waite is het symbool van de dood de vierde apocalyptische ruiter met de zwarte banier, waarop de mystieke roos, het symbool van het leven en gezuiverde wensen. De rivier is het beeld van de eeuwige beweging en ontwikkeling; daarop vaart het dodenschip van de farao (=de weg tot het nieuwe leven). Op de achtergrond de opgaande zon als symbool van onsterfelijkheid. Koning, vrouw en kind zakken door de knieën, terwijl de geestelijke de dood in rechtopstaande houding tegemoet treedt (=de kracht van de zekerheid van het geloof). Kernbetekenis: de dood als de natuurlijke overgang naar het volgende bestaansniveau. XIV Matigheid
Op de kaart bij Waite giet een engel vloeistof van de ene beker in de andere. De engel houdt de tenen van de rechter voet in het langs stromende water. In het water zitten vissen (kikkervisjes?!). De vloeistof is de zuivere essentie-energie. De energie stroomt in beide richtingen en vormt zo de verbinding tussen het bewuste en het onbewuste. Als het bewuste en het onbewuste in de juiste verhouding tot elkaar staan is er innerlijke rust en vrede. Er is dan harmonie tussen onze intuïtie, onze bewuste krachten en de werkelijkheid (harmonie tussen Es, Ich en Über-ich). Waite laat de harmonie zien tussen het goddelijke (de engel) en het aardse (aarde, water, bloeiende natuur). De vloeistof en de bekers symboliseren de harmonische wisselwerking tussen hemel en aarde. (Goddelijke driehoek in aards vierkant). XV De duivel
Traditionele interpretatie: genezing, het begin van het spirituele begrijpen, magnetische uitstraling, afwijzing van het materiële, bezinning op het hogere. Gevangen zitten in hartstochten, opkomst van duistere machten, egoïsme, (zelf)vernietigende krachten, geweld. De duivel staat voor onze donkere kant en alles wat we niet willen toegeven; verder duidt deze kaart op het toegeven aan de verleiding om tegen onze overtuiging te zondigen, en ons aan onmatigheid over te geven. Waite’s kaart waarschuwt voor onvrijheid, afhankelijkheid, psychische gebondenheid, machtsmisbruik en nihilisme. Het goed en het kwaad zijn met elkaar verbonden; duisternis en licht zijn twee kanten van hetzelfde; duisternis is de afwezigheid van licht. Traditioneel gezien betekent ‘de Duivel’ de dominantie van het materiële, van instincten, van lager bewustzijn, lust, en mateloosheid. Positieve connotaties zijn: de dierlijke, instinctieve krachten waar we ook over beschikken en die we positief kunnen aanwenden; negatieve connotaties zijn alles wat samenhangt met het kwaad in zijn diepste betekenis. In archetypische zin duidt ‘de duivel’ op de schaduw (Jung), het onbewuste gebied waarin allerlei ongecensureerde impulsen en ideeën leven. Bij Waite lijken de twee naakte mensen Adam en Eva te zijn, die zijn geketend aan de Duivel, het kwaad; ze zitten er aan vast, hun onschuld kan zich door het vastgeketend zijn aan de Duivel niet ontplooien: ze zijn in de ban van de Duivel, en zien niet meer hun zuivere mogelijkheden, die er in potentie duidelijk zijn. De duivel wordt voorgesteld door Baphomet (vereerd bij de Tempeliers), de gehoornde geit Mendes (Griekse demonengod). Hij maakt het gebaar ‘loop naar de duivel!’ De staarten van de figuren wijzen op het dierlijk karakter; de ketenen hangen ruim: het lijkt of ze zich zo kunnen bevrijden. Boodschap: inzien dat ‘het kwade’ niet alleen bij anderen te zien is, maar ook in jezelf huist. Wat je bij anderen niet kunt uitstaan is je eigen schaduw! Je kan je pas losmaken van je schaduw als je je er eerst bewust van bent. XVI De toren De Toren zit tussen de Duivel en de Ster in: geeft de tussenstap aan van vastgeketend zijn aan het kwaad naar hoop voor de toekomst.
Traditionele interpretatie: een doorslaggevende, verhelderende gebeurtenis, het in vrijheid stellen van de ingemetselde ziel, een plotseling inzicht, traumatische verandering, plotselinge scheiding. Aanhoudende geestelijke inkerkering, catastrofe, shock, onvoorzichtigheid, ontbreken van inzicht. De toren is het symbool van de poging tot overbrugging van de afstand tussen hemel en aarde. In archetypische zin betekent de toren de afbraak van psychische structuren en verdedigingsmechanismen door mystiek inzicht of traumatische gebeurtenis. M.a.w.: hier worden bolkkades doorbroken. De verwoeste toren staat voor beslissende doorbraak, losbreken uit beperkende verhoudingen, voorstellingen of gedragswijzen. Het oude en vertrouwde moeten we loslaten. De bliksemflits bij Waite duidt op een gebeurtenis van buitenaf die tot de ommekeer leidt, of een gedachtenflits die ons plotseling tot inzicht brengt. Hier is geen sprake van een langzame verandering, maar van een plotselinge, explosieve verandering. De uitwerking is er een van schoonmaken, vernieuwing. Waite toont ons de ineenstorting van de menselijke geest die probeert als God te worden. Gods antwoord is: vergiffenis (‘Door de bliksem getroffen worden’ wil zeggen: door God aangeraakt). XVII De Ster
Traditionele interpretatie: bescherming, grote liefde wordt ingegeven en ontvangen, energie, genezing, hoop, geloof, liefde, vertrouwen in het noodlot, diep inzicht. Twijfel, pessimisme, ongeluk in de liefde, bekrompenheid, ziekte. In archetypische zin vertegenwoordigt de Ster de nieuwe werkelijkheid die tot stand komt na de verwoesting die gesymboliseerd is in de Toren. Boodschap: de grote kracht van de mens is gelegen in zijn hoop; geloof, hoop en liefde zijn de pijlers van het vertrouwen op de toekomst. Voorstelling van Waite: onder een vriendelijk gesternte giet een naakte vrouw kannen water leeg, ze heeft er plezier in. Ze heeft iets van een kind dat aan het strand speelt. Het water duidt op een bron van verjonging, waaruit de vrouw (vragensteller) verfrist en gesterkt te voorschijn komt. Het leeg gieten van de kannen duidt op de kringloop van het water, en als zodanig op de orde en de continuïteit van het zijn. De Ster verwijst naar een hoopvolle toekomst, en naar vertrouwen in de kosmische orde. Deze kaart geeft een inspiratie, en duidt niet op een concrete oplossing: we moeten zelf positieve actie ondernemen; van belang is ons daarbij te laten leiden door het licht van de sterren. Sterren hebben mensen altijd geïnspireerd tot het hogere. Het licht van de sterren doet ons onze beslommeringen vergeten, ze tillen ons op boven de dichtheid van de aarde. De sterren doen een appel om onze harten te openen en onze angsten los te laten, zodat we innerlijke vrede vinden. XVIII De Maan
Traditionele interpretatie: levendige fantasie, omhooggewoelde zielekrachten, alleen-zijn, illusies, romantiek, onzekerheid, verlangen, schemering. Teleurstelling, hersenschimmen, illusie, angst, hallucinaties. In de tarottraditie vertegenwoordigt de Maan de ziel, het onbewuste, de intuïtie, dromen, emoties en het instinctieve leven. Negatieve connotaties zijn deceptie, waanideeën en duisternis. In archetypische zin symboliseert de Maan het verkennen van psychische diepten psychoanalyse). De Waite-tarot verbeeldt dat alleen de weg door de angst heen naar het bereiken van onze hoogste doelen leidt. Het pad tussen de torens is als het ware de sprong in het onbekende. Het doel is de reis in de diepte van de gevoelswereld. Daarbij zijn behulpzame, maar ook gevaarlijke instinctieve krachten aanwezig: hond en wolf, en een kreeft met scharen. Het zijn symbolen van onze instincten, die zich onttrekken aan de controle van ons verstand, en van irrationele angsten, die ‘s nachts de kop op steken. Daar zullen we ons langs moeten manoeuvreren. Achter de torens gaat het pad verder in het onbekende landschap van de geest. De kaart maant ons niet van de rechte middenweg af te wijken. De maan staat voor de schaduw en de nacht, het niet zuiver verlichte, je ziet alleen de contouren; de maan duidt op het wisselvallige, datgene waar je niet van op aan kunt, wispelturigheid en bekoring. De kaart betekent dat we in het duister tasten, dat we bang en in de war zijn, of het gevaar lopen dat we verdwalen en doelloos rondlopen. Je moet de weg terug zien te vinden, en het doel helder zien te krijgen waar je naar toe wilt. De maan inspireert ook en moedigt aan tot voortgang op het halfduistere pad. Het houdt ook de belofte in dat je alles hebt wat je je maar voorstelt. De maan leidt je naar het onbekende, zodat je het ongebruikelijke, het verborgene, in je leven kunt toelaten. XIX De Zon
Traditionele interpretatie: vrolijkheid, (uiterlijk) succes, vitaliteit, levenskracht, levendigheid, vreugde, begrip, warmte, liefde, groei, roem. Egocentriciteit, opschepperij, zelfzuchtigheid, opgeschroefde vrolijkheid; arrogantie, over-rationaliseren. Spirituele betekenissen: ‘worden als een kind’; zich steeds opnieuw verjongen; ‘nieuw leven’; kracht van de kinderlijke onschuld; authentieke zuiverheid; verlichting, spirituele kracht, inzicht (intelligentie). In archetypische zin vertegenwoordigt de zon het te voor schijn komen van het positieve ego, nu verrijkt door de reis in de psychische diepten van de Maan. De boodschap is” ‘terug naar de oerbron’. Waite laat ons de symboliek zien van de overwinning van het licht over de duisternis. Er is onbeperkt uitstromende levensenergie. De zon staat voor genieten, een zonnig karakter, de zonnige kant van iets, een goede stemming, warmte, levensvreugde, optimisme, extraversie, grootmoedigheid. Op een dieper niveau: een beslissende stap in ons rijpingsproces, de terugkeer naar de eenvoud (van verklaringen, leefwijze, enz.), het te boven komen van een inzinking, nieuwe moed, de blijdschap die we voelen als we een moeilijke tijd met succes hebben afgesloten. Zie het kind als het symbool van eenvoud, onbekommerdheid en oer-levensvreugde. Waite benadrukt de Zon als tegenpool van de Dood. Zowel bij Waite als bij de Russische tarot is een bereden wit paard te zien, en het dragen van een rode veer. Ze herinneren aan de eeuwige gang van worden en sterven. XX Het Oordeel (de Opstanding); de Aeon (= Verlichting; de verlichte staat)
In archetypische zin vertegenwoordigt het Oordeel het herkennen van het ‘zelf’, d.w.z. de ontwakende verwerkelijking van wie men werkelijk is. Met andere woorden: ‘opstanding uit de kerker van het ego’; bevrijding van het eigenlijke ‘zelf’; ontwaking van wie men werkelijk is; bekering, tot God geroepen. Engelen blazen op de trompet, terwijl beneden onder hem de doden opstaan uit hun graven. Het einde van de wereld, de Dag des Oordeels, wordt door de engelen aangekondigd. In de bijbel worden dan de zielen geoordeeld, en worden ze veroordeeld tot de hel, of worden ze opgenomen in de hemel. Het is belangrijk om ons los te maken van deze fundamentalistisch-christelijke invulling, en de boodschap te zien van de archetypische gebeurtenis van het oordeel en de opstanding. Bij Waite heeft de kaart een dramatisch effect, omdat het zo lijkt op het tafereel van het Laatste Oordeel zoals vroeger geschetst in mijn jeugd. Het gaat hier om de opstanding van ‘echte doden’, waardoor het dicht komt bij de angst voor het naderende oordeel: het wordt hel of hemel! De opgestane doden gebaren tegen de engel: o neem mij aan; er ligt een diepe angst voor verwerping in hun expressie besloten. Joan Bunning: het is mogelijk om te oordelen zonder te veroordelen. We toetsen de zaak, bezien alle aspecten, wegen de verschillende elementen, en proberen de waarheid er uit af te leiden, echter zonder iemand als schuldige aan te wijze. Als je zelf beoordeeld word, leer daar van. Neem ter harte wat van waarde is, corrigeer wat correctie behoeft, maar verlies nooit je zelfrespect (je eigenwaarde). De kaart staat ook voor verlossing en vergeving. Wanneer de engel je roept ben je wedergeboren - gereinigd van alle schuld en boete. Het verleden en de fouten staan achter je, en je bent klaar om opnieuw te beginnen. In de traditionele tarot heeft deze kaart niet direct met het Einde der tijden te maken, maar met persoonlijke wederopstanding en vernieuwing. Het gaat dan om verlossing en bevrijding; de hoop bloeit plotseling uit de diepste vertwijfeling op. Het is het mysterie van de transsubstantiatie: het beleven of herbeleven van wat men dood waande; het te voorschijn komen van het wezenlijke. Het voorheen bedekte eigenlijke en ware komt naar buiten, verborgen vermogens worden opnieuw beleefd; er is genezing, vervulling, ontwaken. Het is vergelijkbaar met het hoogtepunt in mythen en sprookjes: het is het bereiken van het doel waarvoor de held zo lang heeft gestreden. Waar de ondergang nabij lijkt, is er plotseling het ontwaken van de geliefde, het optrekken van de schaduw, het bevrijden van de gevangene. XXI De Wereld (de Voleinding)
Traditionele interpretatie: vrolijkheid, erkenning, rijkdom, onderscheidingsvermogen, harmonie tussen geest en lichaam, praktische zin, verhuizing. Aan het aardse gehecht zijn, onbeweeglijkheid, stagnatie. In archetypische zin vertegenwoordigt deze kaart de synthese van de persoonlijkheid, waarin alle aspecten in het zelf zijn geïntegreerd. Het komt neer op: “Durven zijn wie je bent”. Het einde van de reis door de grote arcana is bereikt, en het einde is als in mythen en sprookjes: het verloren gewaande paradijs wordt hervonden. (“...en ze leefden nog lang en gelukkig!”) De eenheid, die verloren is gegaan in het begin van de reis, is hersteld. De afgebeelde persoon is een vrouw; ze verenigt het mannelijke en het vrouwelijke in zich. De dansende vrouw staat rechtop, in tegenstelling tot de gelijkende houding van de gehangene; het dansen beeldt het genieten uit. De nieuwe kringloop begint weldra, maar deze mens heeft geleerd van de ervaringen van deze reis. We bevinden ons in een spiraal die steeds hoger rijst. De kaart toont het doel, en zegt ons dat we onze plaats in de wereld gevonden hebben, dat we aangekomen zijn. De kaart geeft aan dat we de plaats gevonden hebben waar we horen, waar we thuis zijn. Op geestelijk niveau staat de kaart voor een hoge graad van rijpheid, van volledige zelfontplooiing. In alle gevallen betekent ze vreugde, geluk, tevredenheid en dankbaarheid voor het bereikte. Bij deze kaart valt te denken aan wat Maslow de ‘topervaring’ noemt (een gevoel van vervulling en zegening). We hebben het gevoel de wereld in onze hand te hebben wanneer we (iets wezenlijks van) onszelf hebben gegeven. Dat is de bron van waar geluk. In het leven van alledag betekent de kaart: uit zichzelf te voorschijn treden, van het leven genieten en het beamen, dansen, zich licht en zorgeloos voelen, midden in het volle leven staan, aan alle eisen die het leven stelt met speelse ongedwongenheid voldoen, reizen. |
Archetype:
het kind
Archetype:
de tovenaar.
Archetype:
de maagd.
Archetype:
de moeder.
Archetype:
de vader.
Archetype:
de heilige. 
Archetype:
Amor (keuze, beslissing; tweesprong, ‘scheiding
van wegen’)
Archetype:
het vertrek van de held.
Archetype:
de rechter; vrouwe Justitia.
Archetype:
de oude wijze man. 
Archetype:
Fortuna.
Archetype:
het gevecht met de draak.
Archetype:
de gevangenis. 
Archetype:
de dood. 
Archetype:
harmonie; de juiste maat, de juiste mengverhouding (alchemie).
Traditionele interpretatie: geduld, verstand,
diplomatie, evenwicht, harmonie, liefde. Zwakke conditie,
waarschuwing niet te overdrijven, stemmingen, onevenwichtigheid.
Voor de archetypische betekenis is het van belang de kaart te zien
in de volgorde van de kaarten; eraan vooraf ging een spirituele
crisis (de Gehangene) en een diepe crisis gesymboliseerd door de
dood van het ego (de Dood). Na deze crisissituaties geeft
Matigheid een periode van heling en terugkeer tot evenwicht. Dat
is van belang vanwege de beproevingen die de volgende kaarten met
zich meebrengen: de Duivel en de Toren. (Matigheid is ook
verbonden met schoonheid; daarom noemde Crowley deze kaart Kunst.
Dit duidt wellicht toch ook op levenskunst, op het kunnen
combineren van krachten.)
Archetype:
de verleider, de tegenstander, de vijand. 
Archetype:
verwoesting. 
Archetype:
hoop. 
Archetype:
de nacht, het duister.
Archetype:
de dag, het licht.
Archetype:
de verlossing. 
Archetype:
de hemel; de herstelde wereld (het hervonden paradijs;
het hemelse paradijs).